In 1951 arriveren ca. 12.500 Molukkers in Nederland. Hun overkomst is een tijdelijke oplossing voor de politieke problemen in Indonesië die ontstonden na de soevereiniteitsoverdracht en de opheffing van het KNIL. Vanuit de tijdelijkheidsgedachte worden de Molukkers opgevangen in aparte woonoorden.

Van een snelle terugkeer blijkt geen sprake. Vanaf 1956 richt het beleid zich op integratie: de zelfzorg wordt ingesteld en er komen nieuwe woonwijken voor Molukkers.

De jaren '60 en '70 staan in het teken van radicalisering. De gijzelingen zorgen voor veel spanningen tussen Molukkers en Nederlanders. In de jaren '80 verschuift de aandacht naar sociaal-maatschappelijke vraagstukken zoals werkgelegenheid, welzijn en onderwijs. De laatste decennia brengen steeds meer Molukkers zelf een bezoek aan de Molukken. Dit geeft een nieuwe impuls aan de beleving van de Molukse tradities in Nederland, vooral onder jongeren van de derde en vierde generatie.

Lees meer over:
Voorgeschiedenis
KNIL
RMS
Tijdelijk naar Nederland
Van verzorging tot zelfzorg
Van woonoord naar woonwijk
Radicalisering
Sociaal-economische maatregelen
Band met de Molukken