Na de onverwachte Duitse inval van mei 1940 werden in augustus de eerste censuurmaatregelen getroffen. Op initiatief van Duits gezinden werd het Verbond van Nederlandsche Journalisten (VNJ) opgericht, waarvan het lidmaatschap op 2 mei 1941 verplicht werd gesteld. Op 6 mei werd bekend gemaakt dat onder meer foto’s van 'de vroegere koninklijke familie' en de joodse bevolking verboden werden. Sommige opnamen behoefden goedkeuring, zoals foto’s van militaire onderwerpen, verkeer, vooraanstaande personen en politieke bijeenkomsten. Daarnaast werden twaalf categorieën foto’s als ongewenst aangemerkt.

Ondanks alle maatregelen was er tot de herfst van 1944 geen algemeen fotografeerverbod. Op 20 november vaardigde Hanns Albin Rauter (Höhere SS- und Polizeiführer) de volgende verordening uit: 'Het fotografeeren, filmen, teekenen, alsmede het op eenigerlei wijze afbeelden van personen en zaken, welke zich buiten de besloten ruimte bevinden, is verboden'.

Ondanks dit algemene fotografeerverbod werd er in de laatste vijf maanden van de bezetting veel gefotografeerd. De meeste fotografen werkten individueel, gedreven door historisch besef, enkelen werkten in groepsverband of in opdracht.