Jeugdliteratuur is een betrekkelijk nieuw fenomeen. Eeuwenlang werd gedacht dat de kinderziel best opgewassen was tegen een beetje volwassen vermaak. Jong en oud genoten samen van de (ongekuiste) verhalen en overleveringen van verhalenvertellers. In 1762 pleitte Jean Jaques Rousseau in zijn Emile, ou ,‘l Education voor een nieuwe, aparte aanpak van kinderen. Ze moesten niet als kleine volwassenen worden benaderd. De Nederlandse dichter Hiëronymus van Alphen kon zich volledig vinden in deze gedachtegang. Hij schreef in 1778 Kleine Gedigten voor kinderen, tegenwoordig beschouwd als het eerste echte Nederlandse kinderboek. In de negentiende eeuw bloeide de jeugdliteratuur op en bracht in Nederland prachtige klassiekers voort zoals bijvoorbeeld de evergreen Pietje Bell.

Bibliotheek Rotterdam selecteerde speciaal voor Het Geheugen zo’n 300 boeken uit haar collectie, uitgegeven in de periode 1840-1950. Samen geven ze een goed beeld van de Nederlandse normen en waarden in dit tijdvak. Stap in de wereld van vroolijckheid en schelmenstreken, de tijd waarin ouderlijk gezag nog gerespecteerd werd: Vader was streng maar rechtvaardig, en Moeders wil was wet!

Luister online naar De Geschiedenis van het olifantje Babar (speakers aan!)