De techniek van de transfer-printing of drukdecors was een Engelse vinding uit de achttiende eeuw. De techniek werd omstreeks 1840 in Maastricht geïntroduceerd.

Vanaf een gegraveerde koperen plaat maakte men een afdruk op speciaal papier. Deze afdruk kon vervolgens op het keramische voorwerp worden overgebracht. Het papier werd met de afbeelding op het keramische voorwerp gelegd en met een zacht doekje goed aangewreven. De afbeelding werd zo op het keramiek overgebracht. Het papier werd dan met water voorzichtig van het voorwerp losgeweekt. Het voorwerp werd enige tijd te drogen gezet, alvorens het tenslotte de oven in ging. Door de hitte fixeerde de afbeelding op het voorwerp.

De drukdecors konden zowel onder als op de glazuurlaag worden aangebracht. Desgewenst werden drukdecors naderhand op het glazuur met de hand ingekleurd. Voorwerpen kregen op die manier een luxer aanzien.

De koperen gravures kwamen meestal uit Engeland. Daar waren zelfstandig werkende graveurs gevestigd die de decoraties in opdracht van de aardewerkfabrikanten in de koperen platen sneden. Decors die bij het publiek in de smaak vielen, komen we dan ook in het assortiment van verschillende aardewerkfabrieken tegen. De hoogtijdagen van de druktechniek lagen voor de Maastrichtse fabrieken in de laatste decennia van de negentiende eeuw.