Van Kinsbergen kwam in 1851 naar Jakarta als acteur en decorschilder. In 1862 werd hij gevraagd door het Bataviaasch Genootschap voor Kunsten en Wetenschappen om de Javaanse oudheden te fotograferen. Van Kinsbergen fotografeerde de tempels op het Diëng plateau. De omstandigheden waaronder hij moest werken waren slecht. De tempels waren soms moeilijk te bereiken. Vaak waren zij deels overwoekerd of onder de grond verdwenen. Hoewel Van Kinsbergen erg lang over de opdracht deed (tweeënzestig opnamen in tweeënzeventig dagen) was men zeer tevreden over het resultaat.

Het Bataviaasch Genootschap gaf hem vervolgens de opdracht de Borobudur te fotograferen. Van Kinsbergen begon in april 1873 en was in juni 1874 klaar. Ook hier trof hij een monument in verval. Hoewel de techniek inmiddels was verbeterd, kreeg Van Kinsbergen, net als de daguerreotypist Schaefer, problemen met de smalle gaanderijen van de Borobudur. Hij bouwde daarom een statief dat op dusdanige manier voor een reliëf kon worden geduwd dat de lens de juiste afstand tot het voorwerp had. De voorbereiding van één negatief kostte soms wel tien dagen.

Uit:
Pauline Lunsingh Scheurleer, Isidore van Kinsbergen, Photographer of Javanese Antiquities, in Toward Independence, A Century of Indonesia Photographed, San Francisco 1991, p. 36 t/m 43