In een poging nauwer in contact te komen met brede lagen van de Nederlandse bevolking riepen de Duitsers de Winterhulp Nederland (WHN) in het leven. Winterhulp stelde zich tot doel 'behoeftige Nederlanders' hulp en ondersteuning te verschaffen.

Dit gebaar van 'sociale bewogenheid' was vooral bedoeld om de goede bedoelingen van de bezetter te beklemtonen. Naar buiten toe werd krampachtig de indruk gewekt dat de Winterhulp geen nationaal-socialistische aangelegenheid was. Ondanks de schijn van onpartijdigheid werd WHN als een Duits initiatief beschouwd. Toen ook prominente NSB' ers in het landelijk erecomité zitting namen, was het voor een ieder duidelijk uit welke hoek de wind waaide. Affiches van de Winterhulp werden beklad met leuzen als "Nog geen knoop van mijn gulp voor de Winterhulp".

Al snel bleek de grote meerderheid van de bevolking met geen enkele nazi-leuze te vangen. Daarvoor weken de mooie propagandabeloften en harde werkelijkheid te ver uiteen. De Duitse doeleinden waren nu eenmaal tegenstrijdig. De bezetter streefde naar de bekering van het 'Germaanse broedervolk' tot het nationaal-socialisme, terwijl hij tegelijkertijd een politiek van onderdrukking en uitbuiting toepaste.