De geselecteerde negatieven en afdrukken werden zonodig opnieuw verpakt en genummerd. De inventarisnummers bleven gehandhaafd, negatiefnummers werden per vel geteld van links naar rechts, van boven naar onder. Ieder negatief kreeg een nummer bestaande uit een inventarisnummer en meestal meerdere volgnummers. De beschrijvingen werden verwerkt in de online database Memorix en vervolgens geëxporteerd naar de site van Het Geheugen.

Voor- en nadelen
Een groot voordeel van digitalisering is reductie van de gebruiksfrequentie van de originele beelddragers en de kans op beschadiging van dit kwetsbare materiaal. Een scan (of een afdruk) van een negatief levert echter niet zonder meer het beeld op dat de fotograaf zelf voor ogen had. Fotografen kunnen in de traditionele donkere kamer namelijk veel invloed uitoefenen op de uiteindelijke afdruk. De meeste bestanden werden beperkt bewerkt (kadering hele negatief, histogram en curve), maar niet geretoucheerd. Alleen de opnamen van Bertien van Manen werden onder supervisie van de fotografe uitvoerig bewerkt.

De negatieven zijn gescand met een Imacon Flextight 848/X1 en een Hasselblad X1 negatiefscanner met Flexcolor. De scans werden bewerkt in Adobe Photoshop (versie CS 3) en zijn op deze site te zien als JPEG met een maat van maximaal 1200 pixels breed (resolutie 72 DPI). De ‘master’-bestanden zijn 16 bits TIFF’s van maximaal 45 centimeter (resolutie 300 DPI).

Alle foto’s zijn tevens te raadplegen via de website van het Nederlands Fotomuseum en kunnen voor professioneel gebruik worden besteld.