Hoeveel gedichten Beltjens heeft geschreven, is niet bekend. Pas op latere leeftijd liet hij zijn werk afdrukken; in tijdschriften, bloemlezingen en in enkele dunne, goedkoop uitgevoerde bundeltjes.

Beltjens was geen vernieuwer. Zijn gedachtenwereld sluit nauw aan bij die van de grote namen van de Franse Romantiek Lamartine, Hugo en Baudelaire. Aanvankelijk, zoals in het gedicht Aurora, nog positief gestemd, overheersen in de meeste werken pessimisme, twijfels aan het bestaan van God en de zin van het menselijk bestaan, het kwaad dat de wereld in zijn greep heeft. Het romantische heimwee naar een verloren betere wereld komt ten volle tot uitdrukking in het gedicht Le Condor captif, waarin een Zuid-Amerikaanse roofvogel wegkwijnt in een Parijse dierentuin. Dit gedicht wordt gezien als een soort zelfportret van de dichter.

Bewondering dwingt Beltjens af door zijn enorme taalbeheersing, die hij ook benut heeft in vertalingen van de Duitse dichter Heine naar het Frans.