Charles Beltjens werd op 2 mei 1832 in de Limbrichterstraat in Sittard geboren. Zijn vader was handelaar in huishoudelijke artikelen. Charles kon goed leren en al op tienjarige leeftijd werd hij toegelaten tot het middelbare onderwijs. Hij zat eerst op school in Sittard, maar later stuurde zijn vader hem naar een internaat; het kleinseminarie Rolduc bij Kerkrade. In 1843 was het kleinseminarie voor niet-priesterstudenten opengesteld en het verwierf snel faam bij de burgerij. Op dit internaat was het Frans de verplichte omgangstaal, ook tussen de leerlingen onderling. Wie betrapt werd op het spreken van Nederlands of dialect, kon straf verwachten.

In 1849 verliet Charles het kleinseminarie Rolduc. Rond die tijd heeft hij zijn eerste Franse verzen gedicht. Het oudste manuscript dat bewaard is gebleven, draagt namelijk de titel 'Deuxième cahier de poésies' en het jaartal 1851.

Terug in Sittard werd de knappe Isabella, jongste dochter van de dokter De Borman, een belangrijke inspiratiebron voor Charles. De dokter was onder andere lid van de gemeenteraad en hij hield regelmatig muzikale soirees. Hiervoor werd Charles soms uitgenodigd omdat hij voortreffelijk viool speelde. De vurig opbloeiende romance tussen zijn dochter en Charles riep echter weerstand op bij de geneesheer. De dokter stond hoog in aanzien en Charles was volgens hem geen partij voor zijn dochter. Hij verbood hen verdere omgang.

Van thuis naar internaat | Zoektocht naar identiteit | Erkenning na de dood