Na Dolle Dinsdag, 5 september 1944, was er in Nederland nauwelijks nog sprake van gestructureerde propaganda. De aanplakzuilen werden het laatste oorlogsjaar vooral ingenomen door bekendmakingen van de plaatselijke overheid, Duitse dreigementen en doodvonnissen. De illegaliteit riep in affiches op tot massaal verzet. Naast het verzorgen van illegale bladen bracht de ondergrondse pers met enige regelmaat illegale affiches uit. Wat uitvoering betreft staken deze plakkaten schril af tegen de professionele en goedverzorgde affiches van de officiële instanties. Het waren in hoofdzaak tekstaffiches, die opriepen tot verzet en morele steun boden.

Van verzetsacties werd de bevolking indirect op de hoogte gebracht door de officiële instanties zelf. Bekendmakingen en proclamaties van de bezetter en van de overheid maakten verontwaardigd melding van aanslagen, stakingen, hulp aan geallieerde vliegers, het luisteren naar verboden zenders, sabotage etc. De daders werden zware straffen in het vooruitzicht gesteld. Deze affiches hadden vooral een afschrikwekkende functie. 

Grote emotie riepen de Duitse bekendmakingen van voltrokken executies op. Naarmate de oorlog vorderde werden verzetsdaden steeds meer met doodvonnissen beantwoord. In het laatste oorlogsjaar hadden sabotagedaden en aanslagen van het verzet onherroepelijk standrechtelijke executies tot gevolg.