Nederlanders en Engelsen hebben veel gemeen: hun liefde voor de zee, een nuchtere kijk op het leven, een commerciële inslag. Beide landen onderscheidden zich al vroeg van de rest van Europa door een constitutionele regering, een protestantse cultuur en een overzees rijk. Misschien ligt juist in die gelijkenis de wortel van de grote rivaliteit die lange tijd tussen de twee naties bestond.

Tijdens de Tachtigjarige Oorlog, toen de protestante Zeven Verenigde Provinciën zich losmaakten van Spanje, kregen ze steun van Engeland onder regering van Elizabeth I. Er bestonden sterke banden tussen de twee landen, zowel op economisch gebied, bijvoorbeeld in de belangrijke wolhandel, als door het gedeelde protestante geloof. Veel protestanten uit de Spaanse Nederlanden vluchtten naar Engeland. In de zeventiende eeuw, onder de Stuarts, verslechterde de verhouding. De persoonlijke banden tussen het huis van Oranje en de Stuarts door de koninklijke huwelijken van stadhouder Willem II met Maria I Stuart en van hun zoon Willem III met zijn nicht Maria II Stuart, zorgden soms voor spanningen omdat de dynastieke en politieke belangen niet altijd parallel liepen.

Deze collectie geeft een indruk van de betrekkingen die er in de loop der eeuwen tussen Britten en Nederlanders hebben bestaan en van de opvattingen die de Engelsen koesteren over de Nederlanders en andersom. De collectie bestrijkt de periode 1550-1900.