Alphons Diepenbrock, geboren op 2 september 1862 in Amsterdam, groeide op in een katholiek gezin met vijf kinderen. Als kind werd Diepenbrock aangetrokken door de muziek en speelde piano en viool. Zijn wens om naar het conservatorium te gaan werd door zijn ouders niet gesteund en Diepenbrock ging klassieke letteren studeren. In zijn vrije tijd componeerde hij.

In 1888 promoveerde Diepenbrock op een proefschrift over Seneca. In datzelfde jaar werd hij benoemd tot leraar klassieke talen aan het gymnasium in Den Bosch. Componeren deed hij nog steeds in de vrije uren, evenals het schrijven van essays over uiteenlopende onderwerpen als muziek, schilderkunst, literatuur, filosofie, sociale geschiedenis en politiek voor bijvoorbeeld De Nieuwe Gids en De Kroniek.

Ontevreden met het toenmalige onderwijssysteem en de weinig stimulerende omgeving waarin hij woonde, verhuisde Diepenbrock in 1895 naar Amsterdam. Hij gaf hier privé-lessen in de klassieke talen en richtte zich meer op het componeren. In 1895 trouwde hij met Elisabeth de Jong van Beek en Donk (1868-1939). Ze kregen twee kinderen: Joanna (1905-1966) en Thea (1907-1995).

Als componist is Diepenbrock autodidact. Onzeker over zichzelf bleef hij steeds maar aan zijn muziek schaven. De samenwerking met dirigenten en zangers die van de kwaliteiten van zijn werk overtuigd waren, hebben hem echter altijd gesterkt en geholpen. Op 5 april 1921 overleed Diepenbrock in Amsterdam.