Frederik van Eeden > Frederik van Eeden: de filosoof en spiritist
In veel van zijn denkbeelden betoont Van Eeden zich een kind van zijn tijd. Toch bleken zijn denkbeelden over harmonie met de natuur, esoterie en mystiek ook voor latere generaties actualiteitswaarde te hebben. Zo heeft Van Eeden bij leven en postuum gelijkgestemden gevonden die in hem de leidsman zagen die hij zo graag wilde zijn.
Significa
Van jongs af aan had Van Eeden een grote belangstelling voor filosofie en spiritualiteit. Zijn studie Redekunstige grondslag van verstandhouding (1897) geldt als het eerste Nederlandse geschrift op het terrein van de significa. Dit is een leer over de relatie tussen taal en menselijke verstandhoudingen. Hij was betrokken bij de oprichting van het Internationaal Instituut voor Wijsbegeerte en van het Signifisch Genootschap en stond in contact met signifische denkers als Jac. van Ginneken en Gerrit Mannoury.
Spiritisme
Gaandeweg gaf Van Eeden het bovennatuurlijke een steeds belangrijker plaats in zijn leven. Zijn fascinatie voor de diepere betekenis van dromen verbreedde zich onder invloed van de theosofie naar parapsychologie en spiritisme. De dood van zijn zoon Paul, in 1913 overleden aan tuberculose, had daarop grote invloed. In seances onder begeleiding van een medium meende Van Eeden boodschappen door te krijgen van Paul en andere overledenen.
Katholicisme
De oudere Frederik van Eeden voelde zich steeds meer aangetrokken tot de spiritualiteit van de rooms-katholieke kerk. Het derde boek van Het lied van schijn en wezen (1922) mondde uit in Van Eedens bekering tot het katholicisme. In 1922 liet hij zich dopen in de St. Paulusabdij te Oosterhout.