De schrijver is Th.H. Driessen, 61 jaar oud, uit het cacaogeslacht Driessen. Reeds jaren tevoren heeft hij zich uit de cacaofabriek teruggetrokken - hij had toch geld genoeg - en sindsdien wijdt hij zich geheel aan "wetenschappelijk werk": geologie, "historische geologie", "synthetische biologie". Een groot werk lag klaar voor de druk. Hij woont met zijn vrij grote gezin in een prachtig huis, "Het Jagershuis" in Doorwerth, vol schoons: kunst, antiek, zilver, kristal, Perzische tapijten, boeken, muziek, een vleugel en een orgel, en verder kostbare verzamelingen, jeugd souvenirs, films, een zakelijk en een familiearchief, alles met zorg en liefde vergaard en opgebouwd zoals een kunstzinnig en rijk man het ambiëert en zich kan permitteren. - Alles, of vrijwel alles, ging bij de oorlogshandelingen in het najaar van 1944 verloren: werd verwoest, geplunderd of ging in vlammen op, ook het manuscript voor het boek bovengenoemd. Het verlies van al zijn schatten betekende voor de schrijver een zeer reële, diepe en onherstelbare smart. Met zijn gezin vluchtte hij, eerst naar chique kennissen in de omgeving, dan via Ede naar Zeist. Kort na de vlucht stelde de schrijver dit schrift samen. Voor alle leden van zijn gezin liet hij exemplaren maken. Eén bestemde hij voor het Rijksinstituut; het is gelijk aan de overige, bevat alleen wat minder bijlagen. Het is goed geschreven. De schrijver is in zijn materiële en geestelijke rijkdom wel enigszins egocentrisch en is ook niet vrij van snobisme. Er zijn naschriften, bitter, droevig en ontevreden, van mei 1945 en november 1946. - Bijlagen:
1. Een foto naar een tekening van "Het Jagershuis".
2. Relaas en inventaris betreffende "Het Jagershuis"; herhaalt gedeeltelijk het herinneringsgeschrift; gedateerd februari 1945 en november 1946.
3. "Memorandum", gedateerd eind mei 1945, over de bezettingsjaren, met veel aandacht voor het economische aspect.4. Een stuk "Staat en oorlogsslachtoffers" (december 1945 of later), vol ontevredenheid over het schaderegelingsbeleid van de regering.
5. Extractnota uit het hiervoor genoemde stuk.
De permanente URL zorgt ervoor dat ieder digitaal object vindbaar blijft op internet, ook al verandert de naam van de website of het object. Wanneer u wilt verwijzen naar objecten in het Geheugen kunt u het beste deze permanente link gebruiken in plaats van de link in de adresbalk van de browser.