Instrumenten met doorslaande tongen - de mondharmonica is er een bekend voorbeeld van - zijn een product van de 19de eeuw. Net als bij de platenspeeldoos lag het hoogtepunt van hun productie in de periode tussen 1880 en 1914.

Tongeninstrumenten hebben het voordeel boven instrumenten met pijpen dat zij aanzienlijk goedkoper zijn en veel minder ruimte in beslag nemen zonder daardoor beperkt te worden in hun muzikale omvang. Hier geldt hetzelfde als bij de speelkam in speeldozen: in plaats van een orgelpijp van een meter lang volstaat een metalen (bij tongeninstrumenten messing) tong van slechts enkele centimeters.