De museumcollectie bestaat uit automatisch spelende muziekinstrumenten van de 15de eeuw tot heden met de daarbij behorende muziekprogramma's en documenten.

Wat is een automatisch spelend muziekinstrument? Onze definitie luidt als volgt:

"Een muziekinstrument dat voorzien is van een programma waardoor het zonder hulp van een bespeler kan musiceren".

De klokken in de collectie voldoen aan deze definitie omdat zij een tijdsaanduiding met muziek op bellen, snaren of pijpen aankondigen. De speeldozen spelen op commando hun muziekprogramma's op hun speelkam. Ook de piano's en orchestrions in de collectie gebruiken geprogrammeerde houten cilinders of geperforeerde papieren rollen om zonder hulp van mensenhanden te kunnen spelen. De draaiorgels tenslotte, variërend van buikorgel tot dansorgel, zijn allen voorzien van een muziekprogramma waardoor zij met een draaibeweging - door een menselijke hand of motor - automatisch muziek maken. De vleugel die met behulp van een computer en diskettes speelt valt ook onder de definitie.

In de collectie zijn geen grammofoons te vinden. De grammofoon maakt namelijk wel zelfstandig muziek maar is geen muziekinstrument. De stukken in de collectie zijn dat wel.