Halverwege de 19e eeuw ontstond voor het eerst een georganiseerde vrouwenbeweging. Deze voerde actie voor het recht op betaalde arbeid en beter onderwijs voor vrouwen, voor juridische gelijkheid en voor vrouwenkiesrecht. Na de invoering van het vrouwenkiesrecht in 1919 boette de vrouwenbeweging in aan kracht.

In de jaren zestig van de 20e eeuw leefde ze weer op, omdat het vrouwen duidelijk werd dat hun maatschappelijke bestemming nog steeds vooral in termen van moederschap en huisvrouw-zijn werd gezien. De hernieuwde vrouwenbeweging richtte zich op het recht op vrije abortus, gelijke beloning voor gelijke arbeid en doorbreking van de vastgeroeste verdeling van zorg en arbeid tussen mannen en vrouwen. Net als veel andere sociale protestbewegingen die zich in deze tijd gingen roeren, had de vrouwenbeweging geen stem in de reguliere media.

Affiches waren een goedkope en effectieve manier om actiepunten toch onder de aandacht te brengen van het grote publiek. Met behulp van de collectie van bijna 3800 affiches van het IIAV is de ontwikkeling van de Nederlandse vrouwenbeweging in de 20e eeuw bijzonder goed te volgen.