In de tweede helft van de 19e eeuw breidde de groep vrouwen die met de mode mee wilden doen zich steeds verder uit. Door de sterke economische groei beschikte men over meer geld. Naast de toenemende welvaart speelde hierbij ook de technische vooruitgang een rol. De belangrijkste uitvinding was de naaimachine voor huishoudelijk gebruik. Verder leidden de ontwikkelingen op het gebied van het weven en verven van textiel tot een grotere keus in stoffen.

Het tijdschrift De Gracieuse speelde in op deze ontwikkelingen door de recente Parijse mode - afgestemd op een goede draagbaarheid - op fraaie wijze te tonen. Wie geen confectie (nieuw in die tijd!) wilde dragen, kon nu - met de bijgevoegde patronen en radeerbladen uit de modebladen - door een naaister kleding laten maken of zelf aan de slag gaan.

De Gracieuse werd in de periode 1862-1864 uitgegeven door A.W. Sijthoff uit Leiden onder de titel Gracieuse, Magazijn voor Neerlands’ Vrouwen. De prenten waren onder andere ontworpen door kunstenaars als Laure Noël (1827-1878) en Jules David (1808-1892) en werden aangekocht in Parijs. Al snel verscheen de Gracieuse in een groot formaat met zwart-wit gravures. In 1865 werd De Gracieuse samengevoegd met het tijdschrift Aglaja, maandboekje voor Dames Handwerken en zo ontstond de nieuwe titel De Gracieuse, de geïllustreerde Aglaja. Van 1866 tot 1936 verscheen De Gracieuse tweemaal per maand en bevatte zwart-witte modeprenten die later overgingen in gekleurde modeprenten, (knip)patronen en handwerkvoorbeelden.

Steeds rijker geïllustreerd