In 1946 zette de in Zwitserland geboren Kruger met een tweedehands Rolleiflex zijn eerste stappen op het gebied van de fotografie. Maria Austria en Aart Klein hielpen hem daarbij. Zijn echte leerschool begon een jaar later bij Carel Blazer, die hem de fotografische techniek bijbracht. Kruger leerde zich bij Blazer te concentreren op de essentie van een onderwerp. Fotografie was voor hem vanaf het begin een middel om zijn sociale betrokkenheid uit te drukken.

Van 1948 tot 1951 werkte hij als freelance fotograaf, en daarna 1960 in vaste dienst bij De Waarheid. Hoewel Kruger in die hoedanigheid aanvankelijk nauwelijks erkenning kreeg, trok zijn werk geleidelijk ook aandacht buiten de lezerskring van dit dagblad. In 1959 werd hij uitgenodigd voor het lidmaatschap van de GKf en in 1961 won hij de Zilveren Camera met een foto die hij twee jaar eerder had gemaakt tijdens mijnstakingen in de Borinage.

Na zijn vertrek bij De Waarheid ging Kruger als freelance fotograaf verder. Hij werkte in opdracht van overheidsinstellingen, uitgevers, bedrijven en milieuorganisaties. In 1983 vestigde hij zich in Zweden en richtte hij zijn camera vooral op zijn familie en de natuur. Vier jaar later verscheen een monografie bij een overzichtstentoonstelling in het Amsterdams Historisch Museum. Als een van de eerste Nederlandse fotografen produceerde Kruger in 1997 een boek op CD-ROM over zijn eigen familie: In lief en leed sinds 1947. Suze Henriët en Dolf Kruger.

<< Terug