Het talent van Jacobus van Looy werd ontdekt door zijn tekenleraar op de burgeravondschool; Meneer Joosten. Hij gaf de toen twaalfjarige Jacobus elke zondag extra teken- en schilderles. Hij was ook degene die het bestuur van het weeshuis ervan overtuigde om Van Looy naar de Akademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam te laten gaan.

Van Looy deed het goed op de Akademie. In 1882 kreeg hij er zijn eigen atelier, iets wat alleen was weggelegd voor gevorderde leerlingen. Hij gaf zich op als deelnemer voor de Prix de Rome en hij haalde het toelatingsexamen. Zijn enige tegenstander was Jan Dunselman.

De jury kon echter niet beslissen wie er beter was en besloot dat de twee deelnemers de prijs moesten delen. Van Looy was zeer verontwaardigd maar besloot later om de prijs toch te aanvaarden. De indrukken van zijn Prix de Rome-reis, en de invloed van zijn leermeester August Allebé komen sterk terug in het werk van Van Looy.

Van Looy exposeerde zijn schilderijen regelmatig in de periode 1886-1901. Hij kon slechte kritieken niet goed verdragen en beklaagde zich soms hierover in brieven aan zijn vrienden. De overzichtstentoonstelling van 1901 bij de vereniging ‘Arti et Amicitiae’ werd over het algemeen niet erg gunstig ontvangen. Veel critici meenden dat Van Looy een betere schrijver dan een schilder was. Van Looy besloot na deze tentoonstelling om zijn kunst niet meer te exposeren.

<< Terug naar Biografie Jacobus van Looy | Lees meer over Jacobus van Looy als schrijver >>